Gdyby nie istniał sakrament pokuty zagasłaby wszelka nadzieja na świecie, a ludzie ulegliby rozpaczy. Wyobraźmy sobie, gdyby słońce przestało świecić, jakie byłyby tego konsekwencje? Utrata światła i ciepła – śmierć. Jeśli nie byłoby sakramentu pokuty, duchowo doświadczalibyśmy takich samych skutków. Jednak światło miłosierdzia Bożego wciąż jaśnieje w spowiedzi i podtrzymuje nas w istnieniu.

Bez pomocy Jezusa Chrystusa nikt nie jest w stanie sam poradzić sobie z grzechem. Tylko Jezus Odkupiciel go zgładził i dał moc uwolnienia z tego jarzma złego ducha. Sakrament pokuty jest więc deską ratunku dla duchowych rozbitków za­topionych przez grzech. Bóg nie zostawia ich sa­mych i podejmuje akcję ratowniczą. Każdy jej po­trzebuje, ponieważ skłonni jesteśmy do złego i tak łatwo zanurzamy się w nieprawości. Ten sakrament jest konieczny do zbawienia, czyli naszego ocalenia i wejścia do chwały niebieskiej.

Wszyscy możemy być uratowani przez Chry­stusa w tym sakramencie, jeśli przyjmiemy Jego pomoc. Trzeba się tylko chwycić miłosierdzia Bo­żego, okazując ufność i skruchę serca. Jeśli tego nie zrobimy, utoniemy w otchłani i bezkresie grzechu, ponieważ sami siebie nie możemy zbawić.

Aby uświadomić sobie, jak wielką miłością ob­darza nas Bóg w tym sakramencie, przypomnijmy sobie przypowieść o miłosiernym Ojcu. On każde­go dnia szedł do miejsca pożegnania z młodszym synem, by oczekiwać jego powrotu. Czekał, aby na nowo przyjąć go za swe dziecko i dziedzica ma­jątku. Każdy ksiądz, który idzie do konfesjonału, czyni to w imię tej miłosiernej miłości Boga Ojca do człowieka. Czeka on każdego dnia na powrót tych, którzy w wymiarze ducha zaginęli i umarli, aby przywrócić im, dzięki wszechmocy miłosier­dzia Bożego, godność i życie.

Ten sakrament daje nowe możliwości. Jest no­wym początkiem. Warto więc nauczyć się godnie i właściwie z tego sakramentu korzystać, aby po­wracać przez niego do Ojca Niebieskiego, który chce nas w nim leczyć i wskrzeszać oraz jednoczyć w wspólnym powołaniu do świętości.

 ks. Michał Dłutowski
„Domowe Ogniska Miłosierdzia” nr 7. Pójdę do mego Ojca. Sakrament pokuty
Apostolicum, Ząbki 2015