Św. Jan Paweł II w Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej – 19 sierpnia 2002
19 sierpnia 2002 r. papież Jan Paweł II – w ostatnim dniu swej 8. Podróży Apostolskiej do Polski pod hasłem „Bóg bogaty w miłosierdzie” – nawiedził Sanktuarium pasyjno-maryjne w Kalwarii Zebrzydowskiej. Tego dnia miała miejsce główna uroczystość jubileuszowa z racji 400-lecia sanktuarium i równocześnie druga pielgrzymka papieska do Kalwarii. Tutaj Papież kolejny raz powierzył swój naród i siebie Maryi.
[WIDEO: Przybycie Papieża do Kalwarii od 9:27 minuty materiału, homilia papieska od 12:55 minuty; zawierzenie Maryi od 30:30]
Święty Jan Paweł II modlił się około pół godziny przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej, następnie przewodniczył uroczystej Mszy św. koncelebrowanej, w czasie której wygłosił homilię poświęconą historii oraz znaczeniu sanktuarium kalwaryjskiego w życiu wiernych. Zawierzył też Matce Bożej Kalwaryjskiej Kościół, naród, i siebie samego. W trakcie uroczystości złożył u stóp Matki Bożej Kalwaryjskiej złoty krzyż papieski wykonany specjalnie na Rok Jubileuszowy 2002.
Była to ostatnia Msza św. Ojca Świętego sprawowana na ojczystej ziemi!
Początek homilii św. Jana Pawła II:
«Witaj, Królowo,
Matko Miłosierdzia,
życie, słodyczy i nadziejo nasza,
witaj!»
*
Umiłowani Bracia i Siostry! Przybywam dziś do tego sanktuarium jako pielgrzym, tak jak przychodziłem tu jako dziecko i w wieku młodzieńczym. Staję przed obliczem kalwaryjskiej Madonny, jak wówczas, gdy przyjeżdżałem tu jako biskup z Krakowa, aby zawierzyć Jej sprawy archidiecezji i tych, których Bóg powierzył mojej pasterskiej pieczy. Przychodzę tu i jak wtedy mówię: Witaj, Królowo, Matko Miłosierdzia!
Ile razy doświadczyłem tego, że Matka Bożego Syna zwraca swe miłosierne oczy ku troskom człowieka strapionego i wyprasza łaskę takiego rozwiązania trudnych spraw, że w swej niemocy zdumiewa się on potęgą i mądrością Bożej Opatrzności. Czyż nie doświadczają tego również całe pokolenia pątników, które przybywają tutaj od czterystu lat? Z pewnością tak. Inaczej nie byłoby dzisiaj tej uroczystości. Nie byłoby tu was, którzy przemierzacie kalwaryjskie Dróżki wiodące śladami krzyżowej męki Chrystusa i szlakiem współcierpienia i chwały Jego Matki. To miejsce w przedziwny sposób nastraja serce i umysł do wnikania w tajemnicę tej więzi, jaka łączyła cierpiącego Zbawcę i Jego współcierpiącą Matkę. A w centrum tej tajemnicy miłości każdy, kto tu przychodzi, odnajduje siebie, swoje życie, swoją codzienność, swoją słabość i równocześnie moc wiary i nadziei — tę moc, która płynie z przekonania, że Matka nie opuszcza swego dziecka w niedoli, ale prowadzi je do Syna i zawierza Jego miłosierdziu.
*
Przeczytaj całość homilii Jana Pawła II w Kalwarii Zebrzydowskiej —> Matka Miłosierdzia czuwa nad nami
Przeczytaj też —> Kalwaria.eu: Przemówienie powitalne przełożonego polskiej Prowincji Ojców Bernardynów o. Romualda Kośli OFM
Swoją homilię Ojciec Święty zakończył słowami modlitwy zawierzenia:
Matko Kalwaryjska, spraw, «byśmy byli między sobą jedno, i z Tobą».
«Przeto, Orędowniczko nasza,
one miłosierne oczy Twoje
na nas zwróć,
a Jezusa, błogosławiony Owoc
żywota Twojego,
po tym wygnaniu nam okaż.
O łaskawa, o litościwa, o słodka
Panno Maryjo!»
*
Wejrzyj, łaskawa Pani, na ten lud,
który od wieków
pozostawał wierny Tobie
i Synowi Twemu.
Wejrzyj na ten naród,
który zawsze pokładał nadzieję
w Twojej matczynej miłości.
Wejrzyj, zwróć na nas
swe miłosierne oczy,
wypraszaj to, czego dzieci Twoje
najbardziej potrzebują.
*
Dla ubogich i cierpiących otwieraj
serca zamożnych.
*
Bezrobotnym daj
spotkać pracodawcę.
*
Wyrzucanym na bruk
pomóż znaleźć dach nad głową.
*
Rodzinom daj miłość,
która pozwala przetrwać
wszelkie trudności.
*
Młodym pokazuj drogę
i perspektywy na przyszłość.
*
Dzieci otocz płaszczem swej opieki,
aby nie ulegały zgorszeniu.
*
Wspólnoty zakonne ożywiaj łaską
wiary, nadziei i miłości.
*
Kapłanów ucz naśladować
Twojego Syna
w oddawaniu co dnia
życia za owce.
*
Biskupom upraszaj światło
Ducha Świętego,
aby prowadzili ten Kościół
jedną i prostą drogą
do bram Królestwa Twojego Syna.
*
Matko Najświętsza,
Pani Kalwaryjska,
wypraszaj także i mnie
siły ciała i ducha,
abym wypełnił do końca misję,
którą mi zlecił Zmartwychwstały.
*
Tobie oddaję wszystkie owoce
mego życia i posługi;
Tobie zawierzam losy Kościoła;
Tobie polecam mój naród;
Tobie ufam
i Tobie raz jeszcze wyznaję:
Totus Tuus, Maria!
Totus Tuus. Amen.
W pozdrowieniu końcowym po Mszy św. Jan Paweł II powiedział:
Tak oto dobiega końca moje pielgrzymowanie do Polski, do Krakowa. Cieszę się, że to zwieńczenie wizyty dokonuje się właśnie w Kalwarii, u stóp Maryi. Raz jeszcze pragnę zawierzyć Jej opiece was tutaj zgromadzonych, Kościół w Polsce i wszystkich rodaków. Niech Jej miłość będzie obfitym źródłem łask dla naszego kraju i jego mieszkańców.
Kiedy nawiedzałem to sanktuarium w r. 1979, prosiłem, abyście się za mnie tu modlili, za życia mojego i po śmierci. Dziś dziękuję wam i wszystkim kalwaryjskim pielgrzymom za te modlitwy, za duchowe wsparcie, jakiego nieustannie doznaję. I nadal proszę: nie ustawajcie w tej modlitwie – raz jeszcze powtarzam – za życia mojego i po śmierci. Ja zaś, jak zawsze, będę odwzajemniał tę waszą życzliwość polecając wszystkich Miłosiernemu Chrystusowi i Jego Matce.
Za —> opoka.org.pl: Pozdrowienie końcowe po Mszy św.
O. Józef Chwała OFM – Jego osoba wpisana jest bardzo mocno w historię kalwaryjskiego sanktuarium już od samego dzieciństwa. Jako kardynał, powiedział w Kalwarii: „Gdy u nas w domu były jakieś zdarzenia rodzinne, gdy były jakieś kłopoty, to szliśmy wtedy do Matki Bożej Kalwaryjskiej i na Dróżki i tak to już u mnie pozostało…”
Ojciec Papieża, również Karol Wojtyła (1879-1942), był człowiekiem głęboko religijnym. Pielgrzymował do Kalwarii z synami Edmundem i Karolem po śmierci i pogrzebie (1929 r.) swej żony Emilii. Przybywał tam z Karolem także po śmierci starszego syna Edmunda w 1932 r. Zachowały się fotografie, na których widać go z około dziesięcioletnim synem Karolem na odpuście w Kalwarii Zebrzydowskiej (ok. 1930 r.). Karol Wojtyła jako młodzieniec, a później już jako kapłan także pielgrzymował do tego sanktuarium, o czym wielokrotnie sam wspominał. Jako wikariusz parafii pw. św. Floriana w Krakowie ks. Karol Wojtyła, 10 IX 1950 r. uczestniczył w pieszej pielgrzymce do Kalwarii. Potem mówił: „Tam właściwie ksiądz nie ma co robić, tak wszystko jest doskonale zorganizowane przez świeckich”.
Zobacz więcej —> Kalwaria.eu: KARDYNAŁ KAROL WOJTYŁA – PAPIEŻ JAN PAWEŁ II W KALWARII
Wideo – TVP1 / Krzysztof Łukaszewicz – YouTube
Zobacz —> Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!”: Polska 16 – 19 VIII 2002
Słowa Papieża, materiały dot. pielgrzymki, komentarze —> Opoka.org.pl: L’OSSERVATORE ROMANO – n. 9(246)/2002
