„Gdzie jest on król żydowski?…
przybyliśmy pokłonić się jemu” (Mat. 2, 2).

W kilka, a może i w kilkanaście miesięcy po narodzeniu Pana Jezusa, przybywają ze Wschodu Mędrcy, których tradycja nazywa królami, aby Mu złożyć hołd należny i dary z mirry, kadzidła i złota. Herod, usłyszawszy od Mędrców o narodzeniu się jakiegoś króla żydowskiego, postanawia Go zgładzić, mordując „wszystkie dzieci, które były w Betlejem i we wszystkich granicach jego, w wieku od dwóch lat i niżej według czasu, o który się był pytał Mędrców” (Mat. 2, 16). (…)

Za to, że Mędrcy odpowiedzieli miłosiernemu wezwaniu, Bóg hojnie ich wynagrodził, pocieszając w drodze widokiem ukochanej gwiazdy, która zaprowadziła ich do Pana Jezusa, opiekując się nimi u okrutnego Heroda, który mógł ich uśmiercić, oraz ostrzegając we śnie, „by nie wracali do Heroda, lecz inną drogą powrócili do krainy swojej” (Mat. 2, 12). Mędrcy otrzymali jeszcze i inną nagrodę: według podania stali się apostołami Chrystusa w swojej krainie, jeden, a może i wszyscy ponieśli śmierć męczeńską za Niego, stali się świętymi przywódcami pogan nawróconych i wysłużyli sobie nieśmiertelną pamięć w Kościele. Katedra w Kolonii ze czcią przechowuje ich relikwie, które ściągają zewsząd tłumy modlących się.

Pokłon trzech Mędrców jest Objawieniem się Boga – Człowieka nie tylko już narodowi Izraelskiemu w osobie pasterzy, lecz wszystkim narodom. Jest to ujawnienie tajemnicy Królestwa Bożego, które obejmie świat cały. Dary przez nich złożone mają znaczenie symboliczne: przez złoto uznają w Panu Jezusie Króla, przez kadzidło – Boga, a przez mirrę — człowieka: uznają tedy Jego królestwo Boskie, kapłańskie i ludzkie, królestwo, którego nie otrzymał przez kupno, układ z poddanymi lub przemocą, ale posiadł mocą swej natury i pochodzenia. Króluje Jezus od pierwszej chwili swego poczęcia, jeszcze jako Dziecię gromadzi swoich poddanych i rozciąga swoją władzę na świat materialny i duchowy, na królów i poddanych, na Żydów i pogan. Przyjmuje dary, ale też i najmiłosierniej wynagradza. Jest wskazany przez Izraela, ale poznany i czczony przez pogan.

Ks. Michał Sopoćko

Miłosierdzie Boga w dziełach jego (I,16)